Historische Speeches – The Challenger Address

4 min. leestijd

President Ronald Reagan heeft ooit gezegd dat het makkelijk is een speech te geven op grote historische momenten. Veel gemakkelijker dan wanneer je een winkelcentrum moet openen of bij een jubileum van de padvinders. Eén van zijn grootste speeches gaf hij nadat de spaceshuttle The Challenger in januari 1986 ontplofte na een 73 seconden durende vlucht. In 4-en-een-halve minuut spreekt Reagan een geschokte natie toe. Het lukt hem om met een verhaal van 648 woorden échte magie te creëren in de huiskamer van de TV kijker.

Reagan scoort in zijn korte speech hoog op alle negen magie-elementen van het IK-IETS-JOU model. Hij maakt persoonlijk contact op de IK, hij is pijnlijk duidelijk op de IETS en hij richt zich echt op zijn publiek – de JOU.

IK

Het Contact dat Reagan hier maakt vanuit de Oval Office is geweldig. Hij komt dwars door de camera heen. Het lijkt wel alsof hij de kijker thuis op de bank rechtstreeks aankijkt.

Wat bij Reagan altijd terugkomt is zijn diepgaande Passie voor vooruitgang. Zijn geloof dat het morgen beter wordt en dat Amerika alles aan kan. Ook in deze speech benadrukt hij dit: ‘The future doesn’t belong to the fainthearted. It belongs to the brave.’

Dat Reagan niet alleen een leider in functie is, maar ook een mens is van vlees en bloed, blijkt wanneer hij aan het begin van zijn speech laat weten dat hij en zijn vrouw ook Persoonlijk geschokt zijn: ‘Nancy and I are pained to the core by the tragedy of the Shuttle Challenger.’

IETS

Om te laten voelen en te laten zien hoe groot de tragedie is, leest Reagan de namen van de zeven helden voor. Door dit te doen levert Reagan het keiharde en pijnlijke Bewijs voor het feit dat er zeven briljante geesten het leven hebben verloren tijdens deze crash.

Zelfs in deze situatie durft Reagan nog het Conflict te benoemen als hij zijn publiek erop wijst dat het nodig is om écht stil te staan bij de moed van The Challenger Seven: ‘But we’ve never lost an astronaut in flight; we’ve never had a tragedy like this. And perhaps we’ve forgotten the courage it took for the crew of the shuttle.’

Zijn passie voor vooruitgang uit zich ook in zijn visie op de Toekomst: ‘We’ll continue our quest in space. There will be more shuttle flights and more shuttle crews and, yes, more volunteers, more civilians, more teachers in space. Nothing ends here; our hopes and our journeys continue.’

JOU

Reagan richt zijn Call to action en zijn Belofte specifiek op de kinderen van Amerika: ‘And I want to say something to the schoolchildren of America who were watching the live coverage of the shuttle’s take-off. I know it’s hard to understand, but sometimes painful things like this happen. It’s all part of the process of exploration and discovery. It’s all part of taking a chance and expanding man’s horizons. The future doesn’t belong to the fainthearted; it belongs to the brave. The Challenger crew was pulling us into the future, and we’ll continue to follow them.’

Reagan spreekt ook écht zijn diep geschokte publiek aan. Hij weet dat de hele natie JA zegt of voelt wanneer hij vertelt dat hij de pijn deelt die leeft bij zijn publiek: ‘We know we share this pain with all the people of our country.’ Ook staat hij specifiek stil bij het doorzettingsvermogen van de mensen die bij NASA werken (compliment): ‘Your dedication and professionalism have moved and impressed us for decades. And we know of your anguish. We share it.’

Zo zie je dus dat Reagan in een korte speech echt iets van zichzelf laat zien, een echte boodschap heeft en dat hij deze ook echt vertelt aan zijn publiek. Wat doe jij in je volgende verhaal met de IK-IETS-JOU?