De Tilbury speech van Queen Elizabeth I

Het is 19 augustus 1588. Engeland wordt bedreigd door een invasie van de Spaanse Armada. Een vloot van 137 oorlogsschepen staat klaar om het Kanaal over te steken en Engeland binnen te vallen. Koningin Elizabeth I spreekt haar grondleger toe in een van de beroemdste oorlogsspeeches uit de geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk. Haar grondleger wacht op een mogelijk dodelijke strijd in de velden van Essex. Met haar woorden bracht ze weer hoop en strijdlust terug in haar troepen. Elizabeth I kreeg de liefkozende bijnaam Good Queen Bess en ze regeerde maar liefst 45 jaar: een unicum voor in die tijd. Ze wordt nog altijd beschouwd als één van de grootste staatshoofden aller tijden. Het Elizabethaanse tijdperk is dat van William Shakespeare en de Gouden Eeuw; het markeert een van de meest welvarende periodes uit de Engelse geschiedenis.

IK

Passie: Keer op keer herhaalt ze hoeveel ze houdt van Engeland en beaamt ze dat ze (mocht het moment komen) bereid is te sterven voor haar vaderland: zij aan zij met de soldaten aan de frontlinie. “I have come amongst you as you see, at this time, not for my recreation and disport, but being resolved in the midst and heat of the battle to live or die amongst you all, to lay down for my God and for my kingdom, and for my people, my honour and my blood, even in the dust.”

Persoonlijk: Zelfs als Koningin in een tijdperk waarin zelden de zieleroerselen van vorsten werden gedeeld met hun onderdanen spreekt ze direct en vanuit haar hart: “I have always so behaved myself that, under God, I have placed my chiefest strength and safeguard in the loyal hearts and goodwill of my subjects.” Ze vertrouwt haar publiek volledig en legt met deze woorden openlijk haar leven in hun handen. Ze spreekt ze aan met “My loving people”. Wow, wat een liefde voor haar volk en land spreekt uit die ene zin!

IETS

Conflict: Ze durft te benoemen dat zij in de ogen van haar mannelijke soldaten wellicht ongeschikt is als veldheer: ze is misschien wel Koningin, maar ze is ook een vrouw en die weten niets van vechten. Ze steekt de hand in eigen boezem om er meteen haar kijk op te geven: “I know I have the body of a weak, feeble woman; but I have the heart and stomach of a king, and of a king of England too, and think foul scorn that Parma, or Spain, or any prince of Europe, should dare to invade the borders of my realm!”

Bewijs: Elizabeth verraste vriend en vijand door in persoon op het slagveld te verschijnen om haar troepen toe te spreken. Meestal hield de vorst zich ver van de strijd. Zij ging in tegen het decorum en advies van haar raadsheren die het niet vertrouwden als de Koningin zich onbeschermd tussen haar gewapende onderdanen bevond. Dit decorum haalt ze aan, om het vervolgens van tafel te vegen. “We have been persuaded by some that are careful of our safety, to take heed how we commit our selves to armed multitudes, for fear of treachery; but I assure you I do not desire to live to distrust my faithful and loving people. Let tyrants fear!”

Toekomst: Mocht het zover komen dat het doemscenario van een grote veldslag daadwerkelijk realiteit zou worden, dan schetst ze een beeld van hoe zij daar samen met hen zal vechten: “Rather than any dishonour shall grow by me, I myself will take up arms, I myself will be your general, judge, and rewarder of every one of your virtues in the field.”

JOU

JA: Elizabeth spreekt haar soldaten direct toe. Ze gebruikt heel vaak het woord “You” en laat daardoor geen misverstand ontstaan over voor wie haar woorden op dat moment bedoeld zijn. Ze geeft hen vleugels door ze te complimenteren met alle overwinningen die ze hebben behaald en ze benadrukt hoezeer ze hun inzet waardeert: “I know already, for your forwardness you have deserved rewards and crowns; and we do assure you on a word of a prince, they shall be duly paid.”

Actie en Belofte: Ze roept haar leger op om met dezelfde kracht en trouw die ze reeds hebben getoond ook haar luitenant-generaal te gehoorzamen in haar afwezigheid tijdens de strijd. Dan is de overwinning nabij. “In the mean time, my lieutenant general shall be in my stead, than whom never prince commanded a more noble or worthy subject; not doubting but by your obedience to my general, by your concord in the camp, and your valour in the field, we shall shortly have a famous victory over these enemies of my God, of my kingdom, and of my people.”

Magische communicatie is van alle tijden. Wat raakt aan de kern van onze menselijke drijfveren blijkt tijdloos: zelfs in de 16e eeuw was er al een vrouwelijke leider die dat begreep. Zij gebruikte magische communicatie op een cruciaal moment in de wereldgeschiedenis.