Vrijheid en echtheid

Sta je echt te strijden?

Als je niet kan vertellen wat er in jouw gedachten omgaat, dan vertel je geen verhaal maar presenteer je een memo. En gek genoeg, op de een of andere manier, is dat de standaard geworden. Dit is waar wij voor settelen als het gaat om een podiumwaardig verhaal. We verschuilen ons achter droge feiten, conformisme en last but not least, een hele hoop angst. Afwijken van deze standaard, al is het maar een beetje, neemt vaak zoveel risico (op afwijzing) met zich mee, dat het veiliger en veel minder intensief is om je er gewoon aan te houden.

En zo stappen we, voorbereid tot op het bot en gescript tot aan de komma, de spannendste en wellicht nog enige arena van onze samenleving binnen: het podium. Met een mindset gericht op verdediging gaan we op dat podium “strijden” voor het verhaal, die nieuwe strategie of de zoveelste reorganisatie. Maar de eigenlijke strijd is al verloren, want je staat er met een doodgeslagen verhaal wat je net zo goed op de mail had kunnen zetten. En het publiek? Ach, die zijn door de maatschappelijke mores geïnstrueerd om te applaudisseren. Daarvoor zetten ze hun telefoons wel eventjes opzij.

Vrijheid zit in mijn DNA en Echtheid is de droom

Dit is het tijdperk van fake news, de onvermijdelijke schaduwzijde van de digitale informatierevolutie. Het nieuws is overal en altijd, real time. En soms is dat het enige wat “real” is. Afschuwelijk vinden we het, politici schermen ermee om het vertrouwen van de kiezer (terug) te winnen en we verbannen de internettrollen die zich er schuldig aan maken.

Maar waar blijft die felle intolerantie tegen alles wat nep is wanneer we op het podium staan?

Want echt zijn betekent soms lelijk, kwetsbaar of goudeerlijk zijn, ook en juist op de momenten dat het er toe doet. Bijvoorbeeld aan de lunchtafel op je eerste werkdag waarbij zelfs de CEO even is aangesloten om kennis te maken en iedereen het heeft over die voetbalwedstrijd van gisteravond. Maar jij hebt niet gekeken, sterker nog je haat voetbal en alles wat met sport te maken heeft.

Dit is het moment: Feel the fear, do it anyway! Je hebt niks met voetbal, dat ben jij en dat mag er zijn. Die echtheid maakt jou uniek, interessant en zorgt ervoor dat je een indruk achterlaat. Jouw indruk.

En zeker, die echtheid is niet goedkoop. Je moet er altijd wat voor overwinnen: angst op afwijzing, onzekerheid of de confrontatie met wie je echt bent. Maar hoe meer je dit doet, hoe meer je in verbinding staat met de ander en jezelf. Je bent nu niet langer op zoek naar de bevestiging of goedkeuring van een ander of naar de perfecte manier om jezelf te presenteren. En alles wat je in dat opzicht wenselijk acht, krijg je nu sowieso cadeau: spontaniteit, “in the flow” zitten, humor en focus.

Unleashing the words that change the world for the better

Dit is mijn lijfspreuk. Iedereen draagt een verhaal met zich mee en dat verhaal mag er zijn. Sterker nog, het definieert wie je bent en dat is de vaste bodem onder je voeten die je in staat stelt om de verbinding met een ander te maken. Een absolute voorwaarde voor communicatie met impact.

Maar keep in mind: Het oordeel of de afwijzing van de buitenwereld is niet de enige barrière die jouw verhaal in gevaar brengt. Het is ook die innerlijke criticus en de angsthaas die dat verhaal het daglicht niet gunnen.

Dus ja, voor mij is er werk aan de winkel. Ik ga ervoor en blijf strijden tegen geforceerde communicatie waar geen eigenaarschap van de spreker in zit, de energie ontbreekt en het publiek afhaakt. Want daarvoor is het gesproken woord een te groot goed in onze samenleving.

De wereld heeft een game changer nodig. En dat ben ik.